Günce - Devam

   Devam da neden devam düşünmezken sıçrayarak yazıyorum bunu. Sıçraya sıçraya, parmaklarım dans ediyor. Müzikle kafam güzel oldu ama düşünüyorum da farklılıklardan başka bir şey ilgimi çekmiyor. Ya da tezatlıklardan. Devam etmemim tek sebebi bu zaten; olduğum halimi biliyorum bir de olmadığım halimi göreyim. Ulaşması da zor. Daha kötü pozisyonlara istediğim zaman düşebilirim de iyisine çıkamam (devam etmeden çıkamam, en azından onu da ben demeyeyim).

   Neyse devamlılık önemli işte başardıkça yeni şeyleri elde ettikçe (yandaki mal oğlan sevgilisini koklayıp duruyor hani lise de olsan anlarımda da kızın özünü mü çıkarmaya çalışıyorsun) egom tatmin oluyor daha güçlü tatmin oluyorum daha çok devam edesim geliyor. Her başarılı adam gibi, ben başarılı değilim ama çoğu insandan güçlüyüm en azından mental olarak :D

   İnsanların çoğu için önemli olan bu hayat benim için satranç tahtası ve istersem piyon gibi şaha giderim. Beni atla yerlerse de sorun yok napalım becerememiş olarak ölürüm, en azından denemiş olarak. Zaten tahtalı köyde sormayacaklar. Sevgiler sıçrayanmimar...


   Tam bitirmiştim yazıyı ki saatlerdir bir şeyler okuyorum ve uzun süredir ara ara olacak şekilde modern ve postmodern mimarlar-binalar-fikirler üzerine okuyorum. İkisi de beni heyecanlandırıyor da keşke bir tarafı seçebilseydim. Ben yok modernizmi savunuyorum yok postmodernizmi diyebilseydim ama diyemiyorum çünkü ikisinde de binbir çeşit güzellik ve bokluk var. Üzerine kuruldukları dönem ve dönemin getirdiği piskoloji çok farklı ve araç olarak ikisini de zaman zaman kullanabilirim. Taraf olmak isterdim ama yine sıçyaranizm ile devam edeceğiz. Sevgiler sıçrayanmimar...